زهیربن قین بجلی به توصیۀ همسرش – دیلم یا دَلْهم دختر عَمرو – به محضر امام حسین علیه السلام شرفیاب شد. این دیدار بسیار مبارک بود و مسیر زندگانى زهیر را تغییر داد. او پس از این ملاقات، شادمان نزد خانواده و دوستانش بازگشت و فرمان داد تا خیمه و بار و بُنه او را

نامه ها پی در پی می آمد و در برابر حضرت قرار می گرفت . وی در پایان آن نامه ها نوشت که مسلم بن عقیل بن ابی طالب را به سوی ایشان می فرستد تامیزان فرمانبرداری آنان و حالشان را به وی اطلاع دهد.از این رو مسلم را به همراه چند تن به سوی

مردم آن روز مانند ما مردمان امروز نبودند که معاویه و یزید را به درستى بشناسند و آنها را فاسق، فاجر و دشمنان اسلام بدانند؛ بلکه به عکس، آن دو را خلیفه الله و قطب آسیاب اسلام مى‌شناختند. بنابراین، اگر امام حسین علیه السّلام قیام نمى‌کرد، امروز همۀ مسلمانان،کارهاى ظالمانۀ معاویه و یزید و جانشینان

امنیت لازم و مطلوب در حجاز و شهر مکه فراهم نبود؛ و یزید به سرعت در امنیت حجاز اخلال کرد؛تا آنجا که امام به دلیل احساس خطر، خیلی زودتر از پایان اعمال حج، یعنی در هشتم ذی الحجّه از شهر مکه خارج شد. دولت اموی گروهی مأمور گسیل کرده بود تا به مکه بروند؛ و

در نامه ای که از ناحیه مقدسه از سوی امام زمان (ع) برای مرحوم شیخ مفید نوشته شده، آمده است: …… انا غیر مهملین لمراعاتکم و لا ناسین لذکرکم و لو لا ذلک لنزل بکم اللاواء واصطلمکم الاعداء فاتقوا الله جل جلاله…. ما در رعایت حال شما کوتاهی نمی کنیم و یاد شما را از خاطر

«الشیعه مَنْ شایَعَ عَلِیّاً » شهید [اول] در لمعه به مناسبتی این حرف را می گوید و دیگران هم این را گفته اند شیعه کسی که علی را مشایعت ،کند یعنی انسان با «لفظ» شیعه نمی شود، با «حرف» شیعه نمی شود با حب و علاقه «فقط» شیعه نمی شود؛ پس با چه چیز شیعه

یکی ازچیزهایی که مذموم است درازی آرزوست. که درزبان دین «طول امل» نامیده می شود.طول امل همین روحیه تضییع وقت است به امیداینکه درآینده طولانی جبران می کنم ،همان آینده ای که کسی نمی تواند اطمینان داشته باشد درساعت بعدولحظه بعد چه برسرش می آید. علی علیه السلام فرمود«ازآن کسان مباش که سعادت آخرت رامی