مطالبه‌گری و بَق مرده!

چند وقت پیش آنتن دهی تمام خطوط ارتباطی رامشیر به مدت حدود ۵ ساعت قطع شد.

فقط بعضی مناطق اینترنت خانگی کم رمقی داشت. از همین طریق با هر ۳ اپراتور همراه اول، ایرانسل و رایتل ارتباط برقرار کردم و علت را جویا شدم، که پیام هر سه آنها مشترک بود: ایرادی در شبکه نیست و از سمت شهرستان است! درست هم میگفتند چون فقط رامشیر دچار این انقطاع کامل با دنیای بیرون شده بود!

بعد از رفع اختلال نیز بارها تماس گرفتم و از حق ضایع شده کاربران در بحث شبکه و اینترنت همراه گفتم، پاسخ آمد که علت متعاقبا به شما اعلام خواهد شد.

از طریق فرمانداری هم پیگیری شد و ظاهرا به استان نامه زده بودند ولی باز هم جوابی…

چند شب بعد در جمعی حاضر بودم. باز هم با اپراتور تماس گرفتم و شرح ما وقع و درخواست توضیح دادم؛ تمام که شد، دوستی با چرخاندن دست، پوزخند زنان گفت: تو أم دنبال بَق مرده میگردی تو این اوضاع! زباله سرتاپای شهرو خورده، دو متر آسفالت صاف باقی نمونده، بعد تو گیر چند ساعت قطعی آنتنی؟ پ وای وای!!

بقیه هم با لبخند یا تکاندن سر تاییدش کردند.

چند لحظه سکوت کردم‌. دیدم راست می‌گوید. مردمی که از جبر شرایط، سطح انتظاراتشان تا حد زباله و جوب و آسفالت و گاو و گوسفندِ وسط بلوار پایین آمده، اساسا مابقی مطالبات و دادخواهی‌ها را مضحکه‌ای ملال آور بیش نمی‌داند. در حد همان بَق مرده!

و به این فکر کردم که مدیریت در چنین شهری چقدر می‌تواند آسان باشد که با تمیز کردن چند کیلومتر جوب و روکش زدن چند خیابان، می‌تواند آنچنان رضایتمندیِ مردمی ایجاد کند، که احداث چندین پروژه بزرگ شهر بازی و سینما و سیستم شهری مکانیزه و مجتمع‌های تفریحی_رفاهی نمی‌تواند معادل آن را برای مردم شهری دیگر با انتظاراتی شهری‌تر جلب کند.

اصلا شاید برخی مدیران از گذشته تا حال، میزان انتظارات مردم در جوامعی مانند اصفهان و تبریز و حتی برخی شهرهای کوچک پیشرفته را دیده‌اند و از ترس رشد انتظارات مردم اینجا، برای ماندن در همین سطح زیر خط مطالبه گری تلاش کرده‌اند…

گوشی را در جیب گذاشتم و دیگر با اپراتور دوم و سوم تماس نگرفتم…!