رامشیر ؛ شهر در حال تدفین زیر پسماند

امروزه بشر جهت زندگی مطلوب و ایده آل در سکونتگاه های مختلف اعم از شهری و روستایی نیازمند برخورداری از محیطی سالم ، پاکیزه و عاری از هر گونه آلودگی می باشد که ضرورت این مورد ، بخش کوچکی از سایر موارد و ملزومات معیشت انسان ها و بدیهی ترین آنهاست و در کشورمان بر اساس قوانین و مقررات جاری و علی الخصوص در راستای تحقق اصل ۵۰ قانون اساسی ، مدیریت پسماندها از زمان تولید تا دفع نهایی در نقاط روستایی دارای دهیاری بر عهده دهیار و فاقد دهیاری بر ذمه بخشدار و همچنین در نقاط شهری وظیفه شهردار می باشد و ناگفته نماند وجود اهالی و شهروند مسؤلیت پذیر و منظم ، جهت اجرای مطلوب این امر خطیر توسط نهادهای مذکور لازم و ضروری است ، هر چند که معتقدم برای برخورداری مردم از آداب وظیفه شناسی و انجام تعهدات متقابل و نیز بسط و توسعه آن ، باید در نظر داشت کلیه فعالیت ها پیوست فرهنگی داشته باشند و واحدی با همین عنوان در راستای آموزش و فرهنگ سازی با شناسایی آسیب ها ، نیازها ، ضرورت ها و … فعالیت داشته باشد تا سبب تسهیل امور و رفع مشکلات و از سویی دیگر ارتباط دو سویه و چند جانبه دستگاه خدمت رسان با جامعه هدف و سایر ادارات موازی در کارکرد ، گردد.

مع الوصف در صورتی که متولیان امر به درستی تکالیف قانونی خود را انجام ندهند ، اهمال و یا ترک فعل آنها آثار سوء و زیانباری برای محیط زیست و کلیه زیست مندان در پی خواهد داشت و سبب تهدید علیه بهداشت عمومی می گردد و بالتبع تداوم روند سلامت جامعه را با مخاطره مواجه می نماید که بر اساس ماده ۶۸۸ قانون مجازات اسلامی (تعزیرات) ، مرتکبین باید توسط دستگاه های ضابط قضایی شناسایی و به آنان اخطار لازم داده شود و در صورت عدم رعایت و استنکاف از وظایف محوله ، به مرجع قضایی جهت سیر مراحل قانونی معرفی شوند .

لیکن با توجه به تفاسیر فوق الاشاره ، شوربختانه در این ایام به هر کوی و برزن از شهر پای می گذاریم ، آکنده و مزین هستند به وجود انواع پسماندها نظیر : زباله منازل و کسب و کارها ، نخاله ها و مصالح ساختمانی ، شاخ و برگ هرس شده درختان ، لجن و پس زدگی جداول دفع آب های سطحی و حتی سوزاندن سطل های مملو از زباله و محل دپوی آشغال ها در اطراف و اکناف شهر و برخواستن دود غلیظ و آلوده از آنها و البته در اثنا جمع آوری و حمل زباله ، معابر این دیار معطر به رایحه شامه نواز شیرابه !!! که در کنار سطل های زباله و از ورای کامیون های حمل زباله در فضای هر کوچه و خیابان متصاعد و رد رطوبت گندیده آن همچون نم باران بر کف آسفالت هر گذر نمایان است و استشمام شمیم آن و رؤیت آثارش برای همگان عادت شده و می توان گفت : ” گل بود و به سبزه آراسته گشت ”

به نظر می آید ما شهروندان دیگر انس و خو گرفتیم و راضی هستیم به این وضعیت و گویی اگر جای این ژولیدگی و اوضاع نا به سامان ، پاکیزگی محیط و جلوه های بصری نیک منظر بدل یابند و جایگزین ، پریشان احوال شویم و ناراضی .

از دیرباز گفته اند : در مثل جای مناقشه نیست و عذرخواهی می کنم از همه شهروندان گرامی و عزیز به علت کاربرد کلمه “معتاد” در ادامه مطلب ؛ گویی در این بحبوحه همچو معتادی نشئه و سرخوش هستیم به وضع موجود و در صورت تحول و دگرگونی اوضاع ، مخمور و آشفته حال خواهیم شد ، زیرا وابسته و دلبسته و متکی به این وضعیت شده ایم ، به گونه ای که از نکهت خوش گل و گیاهان مشمئز می شویم و راغب به بوی متعفن شیرابه مزبله !

نیک می دانم اهالی جلیل القدر این سامان از روال جاری رضایت ندارند و حق آنان برخورداری از بهترین امکانات و شرایط است و با وجود تخصیص این میزان اعتبارات که در طول تاریخ شهرستان بی مثال و ناهمتا می باشد ، می بایست تاکنون بدیهی ترین و پیش پا افتاده ترین وظیفه شهرداری که همانا نظافت و جمع آوری زباله و امورات مربوطه است ، حل شده باشد و تمرکز اصلی بر روی سایر امور مرتبط با رفاه حال مردم و نیز تفریح ، شور و نشاط همگانی قرار می گرفت .

غرض از تحریر این کلمات و توصیفات مزبور ، تلنگری است بر اذهان بیدار ، آگاه و تحول خواه به منظور ایجاد زمینه مشارکت جمعی از طریق ارتباط چند سویه بین شهروند ، شورا و شهردار و افزایش سودمند این روابط با در نظر داشتن منافع عامه و رضایت مندی عمومی و فراهم نمودن اسباب تغییرات هدفمند ، اساسی ، اثرگذار و ماندگار که منجر به مرتفع نمودن حوائج ، کاستی ها و نیازهای جامعه امروزی گردد.