جاده سلامت

از دیرباز تندرستی و سلامتی از جمله نعمت‌هایی دانسته شده است که اهمیت آن کمتر مورد توجه قرار می‌گیرد. با این حال گرچه گاه و بیگاه خبر حوادث جاده مرگ می‌رسد؛ اما در این دیار اهمیت احداث جاده سلامت همچون بسیاری از  نیازها و بدیهیات از از یاد رفته است! فراموشی جاده  سلامت به معنی بی حادثه بودن آن نیست، می توان ادعا کرد که جان باختگان، جاده سلامت، بسیار بیشتر از جاده مرگ (جاده رامشیر به ماهشهر) بوده است. چرا که هر روز خبر سکته و مرگ عزیزی به دلیل ایست قلبی، اشک ها  را جاری می‌سازد، خانواده ایی سرپرست خودرا معلول و از کارافتاده می یابد. پس از آن بیمار و اطرافیانش از هزینه های بسیاربالای درمان و لزوم مراجعه به پزشکان متخصص درشهرهای همجوار یا مرکز استان، امید را از دست می دهندو مرگ را هر روز آرزو می کنند و ناگاه شاهد مرگ فرامی رسد!
سوگمندانه همه در این امر اتفاق نظر دارند که بیماری های قلبی و عروقی روزبه روز در شهر ما رو به افزایش است، با این حال کمتر کسی علت آن سکته وایست قلبی را  قدم نگذاشتن در جاده سلامت می‌داند!  برخی علت را قسمت و تقدیر و  انبوهی به «اجل»  به عنوان مقصر اصلی اشارت می کنند. گرچه گاهی مقصر اصلی به رسم ادب و برای همدردی با خانواده متوفی در مراسم ختم عزیز ازدست رفته هم شرکت می کند!
اما راه چیست و چاره کدام است؟ بی شک پیش نیاز قدم نهادن در جاده سلامت رعایت نظام تغذیه سالم است. این مهم همت و اقدام جهاد گونه شورای شهر و  شهرداری ، متولیان امر ورزش و بهداشت شهر را می‌طلبد. شهروندان نیز با مطالبه و درخواست خود از شورای شهرو شهرداری برای ایجاد جاده سلامت بسیار می‌توانند موثر باشند. اما پیش از آن همه ما باید به این یقین و آگاهی برسیم که اهمیت احداث جاده سلامت کمتر از ایجاد جاده‌های ارتباطی بین شهرها نیست. چرا که اگر جاده بین شهری استاندارد،  حافظ جان ما در هنگام رانندگی است، قدم نهادن در جاده سلامت می‌تواند حافظ جان ما در سایر زمان‌ها باشد.