شهرسازی و ترافیک در شهر رامشیر

امروزه شهرسازی صحیح و رفع معضل ترافیک در شهرها از اولویت بالایی برخوردار است به همین منظور این مقوله ها به عنوان گرایش هایی از رشته مهندسی عمران در دانشگاه ها مورد توجه زیادی قرار گرفته اند. بر کسی پوشیده نیست که شهرسازی اصولی به چه میزان بر اعصاب و روح و روان شهروندان تاثیرگذار می باشد. به سبب اهمیت موضوع، بدون اطاله مقدمه به اصل مطلب یعنی بررسی نحوه شهرسازی در شهر رامشیر می پردازم.
متاسفانه به جرات می توان ادعا کرد که شاید شهری در ایران یافت نشود که تا این حد اصول شهرسازی در آن به سخره گرفته شده باشد. معمولا در شهرها، سبکی برای ساخت و خیابان بندی و فضای سبز مناطق مختلف شهر وجود دارد. بلوارها، خیابان های اصلی، فرعی و کوچه ها از نظم و جهت درستی برخوردارند. بطور مثال شما در هیچ شهری نخواهید دید که کوچه ها مستقیما به بلوارها متصل شوند و این به دلایل خاص علمی و ترافیکی می باشد. در زمان حاضر با وجود تکنولوژی پیشرفته، دوربین های دقیق نقشه بردای و مهندسان مجرب در این زمینه، چرا باید در سطح شهر، خیابان های کج و معوج داشته باشیم؟ چرا از ابتدا و انتهای خیابان شروع به ساخت و ساز کنیم و در وسط، دو امتداد خیابان با زاویه به هم برسند؟( نمونه بارز این موضوع خیابان امام علی در تقاطع بلوار شهید دلواری است.)
قصد دارم به طور خاص در مورد خیابان آزادگان مطالبی را عرض کنم. این خیابان از سمت ورزشگاه نفت به شکل بلوار آغاز شده است و در صورتی که به طور مناسب اجرا میشد، می توانست عمده بار ترافیک شهر را به دوش بکشد. اما متاسفانه این خیابان تا بلوار چراغزاده خوب اجرا شده و پس از آن رفته رفته باریک تر و با پیچ و تاب های عجیب و غریب به پارک بانوان می رسد و سپس به خیابان های فرعی کم عرض و کوچه ها منتهی می شود. اگر قرار باشد این خیابان که تقریبا ابتدا و انتهای شهر را به هم متصل می کند به کوچه ها منتهی شود، بار ترافیکی را کجا باید تخلیه کند؟!! اصلا آیا طراحی این خیابان کارشناسی شده است یا مثل یک آدم کور که با عصای خود فقط یک قدم جلوتر را تفحص می کند و از نحوه ادامه مسیر بی خبر است، اجرا شده است؟
جدیدا شهردای برای تکمیل اشتباهات خود و برای هدر دادن هر چه بهتر بودجه، در این خیابان، بلوارسازی می کند. به چند دلیل، این اقدام برای ترافیک شهری مضر است که به ذکر آنها می پردازم:
۱- عرض خیابان آزادگان برای بلوارسازی کافی نیست و در طول خیابان این عرض یکنواخت نیست که این معضل، موجب افزایش ترافیک خواهد شد.
۲- وجود پیچ های غیر استاندارد در نزدیکی خیابان شهید شفیعی و بازارچه، گره بزرگی بوجود خواهد آورد که بسیار مایه تعجب است که چرا به هنگام احداث این خیابان، مسئولین این مشکل را با تخریب یک الی دو ساختمان کلنگی حل نکردند؟
۳- این موضوع مهم ترین موضوع است که بیان می کند این اقدام کاملا نادرست است. چون به فرض عرض کافی و عدم وجود پیچ وتاب، آزادگان باز هم نمی تواند به عنوان خیابان اصلی قلمداد شود تا بلواری در آن ایجاد شود. همان طور که در مقدمه هم ذکر شد، خیابانی اصلی تلقی می شود که کوچه ها و خیابان های فرعی زیادی آن را قطع نکنند. بدون نگاه آکادمیک، به لحاظ تجربی و مشاهده سایر شهرها، دیده می شود که خیابان های اصلی حداقل هر ۲۰۰ متر توسط خیابان فرعی قطع می شوند که در صورت بلوارسازی، می توان در محل تقاطع چهارراه یا میدان تعبیه کرد. اما در خیابان آزادگان بعضا فاصله کوچه های قطع کننده به ۴۰ متر هم می رسد بنابراین معضلات فراوانی از لحاظ دوربرگردان ها در پیش رو خواهیم داشت.
به عنوان مطلب پایانی عرض شود که متاسفانه در رامشیر، نوع خدمت دهی المان هایی مانند چهارراه، میدان و خیابان اصلی شناخته نشده است و به صورت کاملا غلط از این امکانات استفاده می شود، به طور مثال وجود میدان در جهت کاهش سرعت وسایل نقلیه است به همین دلیل است که معمولا قطر میدان بزرگتر از عرض خیابان های وارده به آن در نظر گرفته می شود اما در رامشیر دو میدان در امتداد بزرگراه مستضعفین یکی در تقاطع خیابان ولیعصر و دیگری در تقاطع با بلوار چراغزاده وجود دارد که قطر آنها به حدی کم است که رانندگان، متوجه حضور این میدان ها نمی شوند و بطور مستقیم و بدون هیچ گونه انحرافی به راه خود ادامه می دهند گویا که این میدان ها، چهارراه های بدون چراغ قرمز هستند.
به امید روزی که بتوانیم با به کارگیری علم و تکنولوژی روز، شهرمان را آباد کنیم.